Mała głębia ostrości i odległość ostrzenia.

Sigma 17-50 (26mm), 1/1250s, f/2.8, ISO 50 (marzec 2016)

Wyraźny pierwszy plan oraz tło z małą głębią ostrości czy może drugi plan wyraźnie zarysowany dzięki większej głębi? Kiedy bardziej świadomie zaczynamy operować naszym sprzętem i ustawiamy ekspozycję z myślą o efekcie końcowym, podstawą jest dobranie właściwej przysłony obiektywu. Głębia ostrości w głównej mierze decyduje o charakterze zdjęcia.

Jeżeli, chcemy się skupić na pojedynczym temacie, ustawiamy małą głębię ostrości (niskie przysłony w zależności od obiektywu np. f/2.8, f/3.2, f/4.0, - przykładowo dla portretów). Dokonamy tego, poprzez duży otwór obiektywu, który sprawia, że ostry jest najbliższy obszar na który nastawiamy ostrość, a rozmyciu ulega to, co poza płaszczyzną ostrości.

Jeżeli, nasz obraz ma opowiadać i przedstawiać szeroki plan, ostry niemal od początku, aż po nieskończoność - ustawiamy dużą głębię ostrości (wysokie przysłony np. f/22, f/25, f/29, a nawet f/32 - krajobrazy). Dokonamy tego, poprzez ustawienie małego otworu obiektywu. Przykłady takich zdjęć możecie znaleźć np. w postach z:

Płytka głębia ostrości sprawia, że mamy możliwość skupienia się na szczegółach pierwszego planu lub głównego obiektu bez rozpraszającego tła. Gdy chcemy zarysować również to, co przedstawia tło, wówczas ustawiamy przysłony wyższe w zależności od stopnia w jakim chcemy ten drugi plan pokazać.

Moje przykładowe zdjęcia, to te wykonane z małymi przysłonami dla rozmycia tła. Stopień szczegółowości zależny, jest również od użytego obiektywu (np. długości zoomu), jak również odległości od której ostrzymy. Im mniejsza jest odległość z której ostrzymy, a dalej umieszczony drugi plan, wówczas stopień rozmycia będzie większy i odwrotnie.