Płeć piękna w obiektywie..., na Dzień Kobiet.

Sigma 17-50 (35mm), 1/100s, f/11, ISO 80

Tamron 90mm, 1/40s, f/2.8,

Dzień Kobiet, to szczególne święto pomimo, jego mniej lubianej odsłony z czasów PRL, którą część z was pewnie pamięta. Mniejsza o przeszłość, bo kobieta była jest i będzie obiektem męskich westchnień, ucieleśnieniem marzeń o szczęściu do którego dążymy, pięknem którego szukamy ale również smutkiem i zawodem w przypadku braku akceptacji. "Płeć piękna" zawsze była, jednym z głównych obiektów w sztuce, tej przez duże "S", jak i tej mniejszego kalibru. Sztuką, jest również fotografia, więc kobieta i jej różne oblicza (przeważnie to piękne) ma tutaj swoje ważne miejsce. Także mój obiektyw często, jest kierowany w stronę kobiecego piękna, a szczególnie tego najbliższego. Człowiek nie jest łatwy do fotografowania gdy jest bariera w postaci nieznajomości, niepewności, zawstydzenia, gdy ktoś nieznany kieruje w nasza stronę aparat.
Gdy nie ma tych barier i fotografowana, jest nam bliska lub znajoma, łatwiej o swobodę, zaufanie, naturalność oraz cierpliwość przy dłuższym pozowaniu. Dzięki temu, jest szansa na ciekawsze ujęcia i wielokrotne poprawki naszych błędnych wyborów kadru czy ustawień, które możemy skorygować. Ponadto z bliskimi częściej przebywamy wiec i o fotograficzne okazje łatwiej. Fotografia w ciekawym plenerze, otoczeniu, tle z wykorzystaniem różnych dodatków, które wzbogacają nasze kompozycje zawsze na dłużej skupia uwagę oglądającego, aniżeli ta wykonana w pospiechu w tłumie innych osób czy mocno rozpraszającym i chaotycznym tle. Tak powinno się komponować kadr aby nasz fotografowany obiekt, a szczególnie piękna kobieta skupiała całą uwagę na sobie. Próbuję wykonywać swoje fotografie portretowe właśnie w taki sposób, jednak wiem, że jeszcze bardzo wiele ćwiczeń przed mną aby robić je w sposób satysfakcjonujący. Fotografujmy nasze kobiety, bo warto zachować piękno na zdjęciach :)

Prezentuję wam przykłady moich prób z portretami..., może wam się coś spodoba?